《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
两部电影都有着极高的文学素养，镜头看似平平无奇，其下却暗流涌动，酝酿着随时可能爆发的惊人力量。既有着细腻、深沉的人性刻画，又有着张力满满的戏剧冲撞，真可谓是“等闲平地起波澜”。
3.5 还不错，更喜欢《夜以继日》，画面镜头美。台词太密集了跟伍迪艾伦片一样。要看完他所有的片！
威尼斯非竞赛单元全球首映，超爱雷爵爷的《天国王朝》，没想到有生之年还能看到他再次指导历史题材电影。男人的行为永远是为了争夺脸面，为了宣示权利，无人关心受伤害的女性，她的发声遭到质疑，她的命运身不由己。
太好了，《夜以继日》看到了滨口龙介的技术水平，这个短片集看到了他的才华和灵气。如果说洪尚秀的电影是一篇篇散文，那么滨口龙介就是一首诗歌。用有限的场景，简短的篇幅，让人看到了无限延展的故事。就是“好像什么都没说，却又说了很多”的感觉。最后一部分最温柔治愈，把女性之间的情感用“偶然相遇”的故事平淡的讲述。第二部分女主角读书的部分迸发的情欲，虽然拍摄克制，但比朴赞郁的《小姐》更甚。喜欢程度:《再来一次》＞《开着的门》＞《魔法》。评分:8.5/10。
太有意思了，好久没看过这么喜欢的电影，滨口龙介把俗套的感情线拍的这么有意思，满屏都是角色细腻的心思。
寂寞都市生活当中无足轻重却实际上比一切都重要的精神时刻。舒服的长镜头，倾诉般日常的演技处理，理应如此的平和态度，这就是仅你我能看见的魔法。
7.5/三个故事展现不一样的相遇、离别和重逢，巧妙的人物关系和剧情设定让这种人生的偶然性别有一番滋味。
《再一次》＞《魔法》＝《门常开》
为什么我总觉得，古川琴音像是绫野刚和二阶堂富美生的女儿……😓，三星半
2021BIFF/ 建议所有电影学生来学习如何写对话，不铺垫不装逼，信息 情绪 节奏娓娓道来/ 三个短片节奏刚好，每次刚要困了就完成一部，比间谍之妻舒服很多呀
被讲得不平常的平常故事，和被当作平常故事讲述的不平常的故事。
9/10.
今晚要点一杯marguerite🥂
感觉比《驾驶我的车》好看，有些侯麦/洪尚秀但又比他们都更痛一点点。对感情的阐释是打动了我的。剧本以及情景设置的精巧已经有太多好评我也没啥补充的了。就记得中间有几处拍对话时角度突然转了大约45°直接让人物完全正面面对镜头——也就是面对观众——说话，我是有被震撼到一点。
到现在最喜欢的一部滨口龙介，每个故事都很值得玩味，都有很迷人的女性角色，最喜欢第三个，完美诠释了偶然与想象的内涵
天晓得我有多讨厌村上春树就有多讨厌滨口龙介。他们两个对文本的创作和表达能力已经接近极致了，但我还是非常讨厌。[B]
和侯麦的《双姝奇缘》有异曲同工之妙，都是有关偶然事件的反转，也都是分章的模式，清新淡雅，日本中产阶级的感情秘事油然而生。
偶然与想象的三重奏，两个人构成的小环境里微妙的情绪流动。好看（第一幕好洪常秀，最喜欢第二幕，第三幕结束得晚了），不过比起侯麦，还是笨拙了些
完全靠对话推进个人略吃不消，前两个真的too much，第三个有被感动到，两个女演员选得真好，恰如其分。
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
